Friday 31 August 2012


ছোমালিয়া
=======

তেজৰ গহীনত নিৰলে বিষায়
এখন আধাপোৰা কলিজাৰ নক্সা-
ছোমালিয়া,
ছিৰালফটা ওঠত ওলমি ৰোৱা
এটা যেন খৰাং পিয়াহ,
শিশুৰ হাড়ে ছালে ভোকৰ ভুগোল
ৰজা শগুণৰ নখে মাটি লেখা;

খঙাল অভিশাপ এটাৰ খোজত খোজ থৈ
দুঃস্বপ্নৰ দৰে আহে এলেহুৱা আকাল,
আৰু কলীয়া ম’হৰ শুকান জকাত
কয়দ হৈ ৰয় মাটিৰ নতজানু মুখ
এনেদৰেই চিৰন্তন চিৰকাল;
আকাশ শুৱাই কেৱল উৰি যায়
চুক্তিৰ নিচুকনি বেলুন,
বতাহ কপাই নাচি ৰয়
একপৃথিৱী সমবেদনাৰ নিলাজ ফেষ্টুন;

চুক্তিৰ চিঞাহীৰে কি
সেকিব পাৰি লঘোণৰ লুণীয়া ৰুটি ?
আচনিৰ আঙুলিত ধৰি
কি থিয় হব পাৰে
শিশুৰ কামিহাড়ৰ উচুপনি?
সমবেদনাৰ প’ষ্টাৰ পেটত গাঠি
কি পাৰ কৰিব পাৰি
দুৰ্ধৰ্ষ দিন আৰু নাহৰফুটুকি ৰাতি?

আণবিক মিছাইল আৰু বিকিনীৰ দণ্ডচিত্ৰত
ৱৰ্ল্ডপীচৰ গহীন ৰাতি,
ভোকৰ ঠেৰেঙা মজিয়াত
মুখ মেলি পৰি ৰয় ছোমালিয়াত
প্ৰগতিৰ সুত্ৰৰ বিকল জ্যামিতি;

তেজৰ পৰা তেজলৈ
এতিয়াও যে বহুদুৰ,
বহুদুৰ
শস্যৰ পৰা ভোকলৈ,
পোৰা কয়লাৰ ধোঁৱাৰ পৰা
এখন গৰম ৰুটিলৈ !!

*********
১-০৯-১২



Thursday 30 August 2012


মৰ আঁউসীৰ ৰাতি
===========

ইমানবোৰ শূন্যতাৰ অসুখ লৈ
কেনেকৈনো মুখামুখি হও তেঁওৰ?
নিসংগ হাতৰ তলুৱাত
জপাই থব পাৰিমনে মোৰ
স্বপ্নভঙ্গৰ অবাক বৰ্তমান;
ছৈ দিয়া স্মৃতিৰ বিহ্বল বাটেৰে
এতিয়া বহুদূৰ
ফুল চন্দন তুলসীৰ উদ্ধাস্তু ঋতু;

কেনেবাকে ৰাতিটো পাৰ হলেই
আকোৱালি লম
কাতৰ সোঁৱৰণিৰ প্ৰেম প্ৰসাৰিত বাহু;
নিৰ্জন বিষাদৰ এটা ঘাইল মুদ্ৰাৰে
সলাই লম
মোৰ বিষন্ন আয়ুস;

আজি ৰাতিটোৰ বাবে
নিশ্বাসৰ মাতাল দূৰত্বত
জগৰীয়া ইচ্ছাবোৰ কঁপক,
আজি ৰাতিটোৰ বাবে
শোকৰ নাবিকবোৰ টোপনি যাওক
নিদ্ৰাহীনতাৰ লুণীয়া বন্দৰত;
সোণালী শংখৰ দৰে
স্বপ্নময় এই দুৰ্লভ ৰাতি
শেষ নহওক যেন আজি ৰাতিটোৰ বাবে !!

***********
৩০-০৮-১২

Sunday 26 August 2012


এনেকৈ ক’লৈ গুচি যাব পাৰা তুমি
====================

এনেকৈ ক’লৈ গুচি যাব পাৰা তুমি,
চোতালত পৰি থকা
দুপৰীয়াৰ ক্লান্ত ছাঁৰ দৰে
বিদায় নোলোৱাকৈ,
মনে মনে মাত নলগোৱাকৈ ?
নৈ খনৰ সিপাৰে
আবেলিটোৱে এতিয়াও মন মাৰি আছে
তোমাৰ সুহুৰিৰ মাত শুনিবলৈ;
নৈ খনত পানী একাঠুও নাই
কিন্তু আহিব পৰা নাই সি
ইপাৰে যে গছৰ তলে তলে,
আলিৰ কাণে কাণে
ৰ’দৰ মৃতদেহ !
শুকাই কৰকৰীয়া লাগিছে
পুৱাবোৰ, গধুলিবোৰ আৰু....
আৰু দিনবোৰ

এনেকৈ ক’লৈ গুচি যাব পাৰা তুমি
সজল স্মৃতি আৰু গৌৰৱৰ নামান্তৰ হৈ
সুখৰ মোনাত সকলোবোৰ দুখ সামৰি;
জুহালৰ গৰম ভাত আয়ে এতিয়াও ৰখি আছে
তুমি যে ওলাবহি পাৰা
যিকোনো মুহুৰ্ত্ততে ভাগৰি জুগৰি !

উত্‍কণ্ঠাৰ শেষ পৰিসীমাত
দৃষ্টিৰ আঁৰৰ দুটি দৃষ্টিয়ে
ঘনে ঘনে বিবস্ত্ৰ কৰিছে
বাটচৰাৰ প্ৰতিটো শব্দময় উত্‍স,
বুজনি দিছে নিজকে বাৰে বাৰে
তুমি আহিবা কিজানি
পুৱাৰ পিছত গধুলি, গধুলিৰ পিছত ৰাতি  ;
সিহতেতো নাজানে
তুমি যোৱাৰ বাটেৰে
আগুৱাই আহিছে মৃত্যুৰ নৈখন
বাটে বাটে জীৱন বুটলি;
এনেকৈ ক’লৈ গুচি যাব পাৰা তুমি.....?

***********
( সন্ত্ৰাস দমনৰ নামত সেনাৰ হাতত মৃত্যু হোৱা প্ৰতিজন নিৰপৰাধ অসমীয়া ডেকাৰ স্মৃতিত )
২৭-০৪-০৩

Friday 24 August 2012


শংকৰদেৱ পাৰ্কত নিশিগন্ধাৰ সতে
এটা দেওবৰীয়া আবেলি
=======================

শংকৰদেৱ পাৰ্কৰ এটা নিৰ্দোষ আবেলি
নিশিগন্ধা,
তোমাৰ কথাৰ লয়লাসত
সাৰ পাব খুজিছিল
পৃথিৱীৰ সমস্ত সেউজীয়া !
ভৰলুমুখৰ হালধীয়া ৰ’দৰ মাছ,
জপিয়াই পৰিছিল
তোমাৰ গলধনৰ তিনিটোপাল ঘামৰ নৈত;

এটা !
মাথো এটা
দুঘন্টীয়া সুখৰ আলাপ,
ভালপোৱাৰ এটা সহজ সমতুল সমীকৰণ,
তোমাৰ ওঠত চুমাৰ ব্যাকৰণ আৰু
খং আৰু অভিমানৰ
নিয়মমাফিক পূৰণ-হৰণ;
অথচ
কিমান প্ৰস্তুতি কিমান আয়োজন !!
নিশিগন্ধা তুমিতো গুছি গলাগৈ,
দোপাট্টাত সামৰি লৈ গুলপীয়া লাজ
আদহীয়া চিটিবাছৰ হাতত ধৰি....
বিমৰ্ষ বাছষ্টপেজটোৰ দৰে
মোৰো বুকুৰ নামনিত এতিয়া
এটা কণমানি বিষৰ বালিমাহী,
যাৰ খোজত ভাঙি পৰে
হৃদয়ৰ পৰা হৃদয়লৈ বৈ নাহিবৰ কাৰণে দিয়া
দুখৰ পাগলাদিয়াৰ মথাউৰি !
আস !
আৰু যদি বাগৰি থাকিব দিলাহেতেন
কিছুসময় তোমাৰ কান্ধত
মোৰ বেইমান নিদ্ৰাহীনতা
আৰু যদি....

নিশিগন্ধা তুমি নাজানা,
তুমি সচাকৈ নাজানা
তোমাৰ বুকুত এটা নাৰাজ প্ৰেমৰ কবিতা
তাৰ প্ৰতিটো বৰ্ণক, প্ৰতিটো আখৰক
ওলাই আহিবলৈ অকণমান বাট এৰি দিয়া,
অকণমান বাট এৰি দিয়া
এটা সুঠাম উচ্‌পিচনিক বাহ বান্ধিবলৈ
এবুকু শূন্যতাৰ বিজ্ঞাপন
আৰি লোৱা চকুত
সাতপাহ তেজৰ গোলাপ ৰুবলৈ !
তোমাৰ ওঠৰ আদ্ৰতাত
জীপ পাই উঠে মোৰ
একৈশটা বসন্তৰ মাত নুফুটা দুখ
এবুকু সুখৰ অজুহাতত মাতাল হৈ
ম‍ই পাঠ কৰো প্ৰতিনিয়ত
ৰাতিৰ নেওঁতা,

এটা শূন্য অনুভৱৰ দৰে অনুভৱ কৰো
আন এটা অনুভৱৰ হ্ৰস্বতা;

নিশিগন্ধা এতিয়াতো তোমাৰ পৰা মোলৈ
এটা উশাহৰ দূৰত্ব,
বতাহজাক এটা দহিকতৰা চৰাই হৈ
ঠোটত গুজি আনিছে মোলৈ
প্ৰতীক্ষাৰ সমৃদ্ধ বৰ্ণ
মোক আবৰি মোৰ বেহিচাপি কোঠাত
এতিয়া আবতৰীয়া বসন্ত !!


সাজি কাচি মোৰ দুৱাৰমুখত
পুনৰ এটা দেওবাৰ,
চকুত লাজৰ কেক্‌টাছ
আৰু ওঠত ভালপোৱাৰ চাবুক লৈ
এবাৰ নহলে ৰুমলৈকে আহিবা;
তোমাৰ বাবে
খিড়িকিত আৰি দিম মেঘৰ পৰ্দ্দা,
মিউজিক চিষ্টেমত বজাই থম
তোমাৰ প্ৰিয় গান-নিসংগতা
দুচকুত লৈ দুটা কৰুণ বেলি
এবাৰ নহলে
মোৰ দুচকুলৈকে আহিবা.....!!

*********

১৬-০৫-০৪






সান্ধ্যভ্ৰমণ
=======

হঠাতেই আহি চুই দিলিহি মোক,
এইবাৰ মোৰ পাল
জীৱন
ক’তনো বিছাৰি যাও তোক ?
ককাৰ খৰমযোৰৰ খট্ খট্‌ মাতত
নে,
বৰলৰ টোপ বিছাৰি
এৰাবাৰীৰ নিখোজ দুপৰীয়াবোৰত?

শিয়ালিৰ কাণ কাটি মাই জ্বলোৱা
বাটিৰ পোহৰত
দেখা পামনে আকৌ কেতিয়াবা
মোৰ ঘুমটিৰ আদৰুৱা মুখ;
পেঁপা বজা ৰঙা জোতা পিন্ধি
থিয় দিওচোন আকৌ এবাৰ
দেউতাৰ আঙুলিত ধৰি,
থুনুক-থানাক কোলাত খিলখিলাই
শাত পেলাও মাৰ
উৰুখা বুকুৰ সকলো দুখ !

আইতাৰ খুন্দনাৰ একটিপা
তামোল মুখত ভৰাই
ৰঙা হৈ পৰে আজিও কিয়বা
প্ৰায়ে মোৰ স্বপ্নকাতৰ জিভা,
চিঁঞাহীৰ বড়ি পানীত মিলাই
বাহৰ কলমেৰে কলপাতৰ পিঠিতে
খোদাই হৈ থাকিল যেন
মোৰ সুখৰ অনাবিল বৰ্ণমালা ;

বৰষুণত চালৰ পানী ধৰি ধৰি,
কচুপাতৰ ফৰিং খেদি খেদি
সৌৱা মোৰ ল’ৰালি,
ধুলিত লুতুৰি হৈ
ঘুৰি ফুৰিছে সমনীয়াৰ লগত
তামোলৰ ঢকুৱাত উঠি চোচৰি চোচৰি....

দেউতাৰ বুকুত বহি
সাধুকথাৰ বনহংসৰ দেশত
এতিয়াও ম‍ই
কেতিয়াবা ৰজা, কেতিয়াবা খৰিকটিয়া;
বদ্‌মাচ শিয়ালটো, বুধিয়ক বুঢ়ীজনী
বা আজলি ৰাজকুমাৰীজনীৰ লগতে
কথা পাতি পাতি
টোপনি যাও, সাৰ পাও, টোপনি যাও;
ভেকুলীৰ মাততে ভয়ত
কুচিমুচি দেউতাৰ বুকুত,
উজুটিয়াই পৰিলেই
চলচলীয়া হওগে মাৰ চকুত;

দেউতা,
দেচোন মোক আকৌ এবাৰ
পুণি ভৰা পুখুৰীত সাঁতোৰ শিকাই,
চিলনি সাতোৰ মেলি
পাওগে মোৰ শৈশৱ
আকৌ উঠোগে জপিয়াই তোৰ কান্ধত,
ডুবাৰ ভয়ত চিঞৰি চিঞৰি
ওলমি ৰওগে তোৰ ডিঙিত
নঙঠা পানীৰ পুখুৰীৰ মাজত;
বাঢ়ি আহিছে যেন এডিঙি
পুনৰ কালিকালগা পুখুৰীৰ পুণি,
জোৰকে ধৰি থাক মোক
দেউতা,
এৰি নিদিবি এৰি নিদিবি;


পমাৰ গুটিৰে বিজুলী বাহৰ নলীত
বন্দুক ফুটাই,
কঠালপাতৰ চকৰী আৰু
লিচুগুটিৰ লাটুম ঘুৰাই ঘুৰাই
অ' মোৰ চেনেহী শৈশৱ,
দে হি চোন আকৌ  মোৰ
একাকী পথাৰৰ হাইঠা হুৰাই;
পদুম পুখুৰীৰ মকুৱা চোবাই,
ভোটোৰাপাতৰ ঠাৰি ভাঙি
ফুকাই ফুকাই বেলুন উৰুৱাই
কিহে জানো ৰাতি ৰাতি
মোৰ টলবল বুকু কুটেকুটাই;

গালি পাৰি
উত্‍পতীয়া ঘাম মচি দিয়া
তোৰ পুৰণি চাদৰৰ লোচটোৰেই,
বিষাদৰ বিয়লিত
অ’ মা, মা
বুকুলে মোৰ জাননে
আজিও সুখৰ পাটপলু উজায় !!

**********
২৪-০৮-১২

Monday 20 August 2012


প্ৰতি নিশিগন্ধা
===========

তুমি নজনাকৈয়ে তোমাৰ
কাজল চুলিৰ আন্ধাৰ আউসীত
মোৰ ভাগৰুৱা নিশাবোৰ সাৰে ৰয়,
কেনেবাকে তোমাৰ চকুৱে চকুৱে পৰিলেই
বুকুৰ সেউজীয়া লতাদালে পোখা মেলিব খোজে,
নিশিগন্ধা,
তুমি হয়তো নাজানা
ভালপোৱাৰ নামত সকলোৱেইতো
পুহি ৰাখে বুকুত
এজনী যন্ত্ৰণাৰ কাঠৰোকা ;

এটোপাল অশ্ৰুৰ আয়ুস লৈ
ভুলতে ফুলি ৰৈছিলো
তোমাৰ হৃদয়ৰ সজল ফেৰেঙনিত,
বিষাদৰ শিপা মেলি
তুমি চুই চাইছিলা মোৰ কাতৰতাৰ উন্মাদ শিল্প;
কাৰ ওঠত ৰুই থও এতিয়া
তোমাৰ নামৰ সেই ৰক্তজবা ?
কাৰ আব্‌দাৰৰ পলস লৈ
বাঢ়ি আহিব এতিয়া
প্ৰত্যাশী সপোনৰ সেউজীয়া
মোৰ মৃত্যুৰ অনাখৰী বিকল্প;

সোঁৱৰণিৰ সাগৰফেনা
আপদাল কৰি বুকুত
ভালপোৱা এতিয়া এটা মলিন দিৱস,
এপলক হৃদয়ৰ আবেগত
থমকি ৰব খোজা পৃথিৱীৰ শোকৰ উ‍ত্‍সৱ;

বহল পীৰা পাৰি বহিছেহি বুকুত
শিপিনি দুখ,
নিশাচৰ হাতত ব’তোলা বিষাদৰ আঁচুফুল;
আঙুলিৰ ঘাত মেৰিয়াই লৈ
যন্ত্ৰণাৰ জোনাক,
মাথো এটা ৰাতি নিশিগন্ধা
মোক পোহৰাব দিয়া
তোমাৰ বেদনাৰ আকাশ;
মাথো এটা ৰাতি
ভৰি পথানত পৰি ৰব দিয়া
সোত-মোচ খাই দুখৰ কামিজ
ভালপোৱাৰ সকলো নিয়ম ভাঙি
মাথো এটা ৰাতিৰ বাবে
নিশিগন্ধা
ডিঙিত ওলমিব দিয়া সুখৰ তাবিজ !!

(পুনশ্চ:
বিস্মৃতিৰ দ্ৰাঘিমা পাৰ হৈ আহি
কুকুহাবোৰ চৌপিনে উৰিছে;
তেওঁ যে নাজানে-
তেওঁ হ’ল বনপোৰা জুই
আৰু বুকু মোৰ বিস্তৃত বননি
তেওঁৰ বাবেইতো ৰৈ আছো বুকুপাতি
কিমান যে শতাব্দী.....)

**********
১৫-০৮-১২



কোন বাটেদি যায় কবি
===============

কবি যায় সেই বাটেদি
শ্ৰমিকৰ হাতুৰীয়ে বহল কৰে য’ত
তীখাৰ চোতাল,
মহাজনৰ ভড়ালত য’ত
উচুপি শুই থাকে
খেতিয়কৰ আঘোণী ঘাম,
হলৌ চোলাৰ জেপত ভৰাই
স্বাধীনতাৰ শুকান ধপাত আৰু
বিপ্লৱৰ দিয়াচলাই,
সেই বাটেদিয়েইতো কবি যায়;

আহত অৰণ্যত কবিতা পাঠ কৰি
চৰাইবোৰ ঘুৰি আহে যি বাটেদি,
বিষন্ন নদীৰ প্ৰশংসাত
যি নিমাত নাৰীৰ স্বপ্নৰ বাগিছাত
সাৰ পায় আখৰৰ খৰিকাঁজাই,
ওঁঠৰ ভাজত মলঙা বিৰহৰ চুৰট জ্বলাই
সেই বাটেদিয়েইতো কবি যায়;

গাৱৰ নিৰল কেকুৰিত
ঔঁটেঙাৰ ফুলবোৰ যেতিয়া
বিহমেটেকা হৈ ধোঁৱায়
তেজ আৰু বুলেটৰ খঙাল প্ৰশ্নবোধকত
শান্তিৰ জলফুল ছটিয়াই
কবিয়ে জীৱনক জীব শিকাই;
বাটে বাটে বিলাই
ভালপোৱাৰ মাহকৰাই
সেই গাৱৰ নিৰ্যাতিত বাটেদিয়েইতো কবি যায় ;

*********
২০-৮-১২






বৰষুণ: এটা অশ্লীল স্তৱক
===============

ডাৱৰৰ জেওৰা ভাঙি
অলপ যেন অশ্লীল হৈ নামিছে
অবাধ্য বৰষুণজাক;
টোপালবোৰ কুমজেলেকুৱাৰ পোৱালিৰ দৰে
বগাই গৈছে
কাপোৰৰ মাজেৰে,
শিহৰণৰ চেঁচা বাটেৰে;

নাৰীবোৰ তিতিছে পৃথিৱীৰ দৰে,
কুমজেলেকুৱাবোৰ লিপিট খাই ধৰিছে
চোৰাং হেলনীয়াৰ চাঞ্চল্যত;
জুৰুলি জুপুৰি সপোনৰ কাপোৰবোৰে
উদঙাই দিছে
নিষিদ্ধ হেৰেমৰ মানচিত্ৰ;

বন্ধ্যা উদাসীনতাৰ বাকলি এৰুৱাই
মাটিকাদুৰী বনৰ দৰে
হৃদয়ে হৃদয়ে যেন কপিছে
শালিনতাৰ আদিম চাদৰ;

সুন্দৰতাক অলপ অশ্লীল কৰি
আৰু
অশ্লীলতাক অলপ সুন্দৰ কৰি
নামি আহিছে এজাক পুৰুষ বৰষুণ
মিলনকাতৰ শৰীৰৰ মেঘেদি !!

***********
২১-০৮-১২

Thursday 16 August 2012



হিউৱেনচাং-এটা প্ৰেমৰ কবিতা
===================

কৰতোৱা, কামৰূপ আৰু কঠন্দা ফুল
তোমাৰ নঙলামুখৰ....
ধেত্‍ !
চবতে আউল আৰু আউল !
বুৰণ্জীৰ ধুৱলি বাটেৰে অৱশেষত
উপায়হীন হিউৱেনচাং বহি ৰয় মোৰ পঢ়া টেবুলত;

বাহিৰা বহীৰ শেষ পৃষ্ঠাত
কত য্তন কৰি লিখা এটা
অকোৱা পকোৱা H -
হিউৱেনচাঙৰ নহয়,
আৰু ইপাৰ সিপাৰ এদাল সোণালী কাঁড়
শালি ধৰি বুকু !
উইংচাং কলমৰ নিবেদি বিয়পি পৰে
কোনোবাটো ৰাতিৰ পৃষ্ঠাত
দুটোপাল হেঁহো-নেঁহো চিঞাঁহীৰ দূঃসাহস;
আৰু
ৰুণ দিয়া আখৰবোৰৰ দুৰ্জয় ৰাতিৰ সিদ্ধান্ত
সদায় পুৱা চেপেটা লাগে
স্কুলৰ বহীৰ জিলৰ ভিতৰত,
মাত্ৰ ৰঙা ফিটাৰ এদাল
বেণীয়েদি বগাই বগাই
হিউৱেনচাং যেন সদায় হেৰায়
এটা মৌপিয়া হাঁহিৰ ৰ’দঘাই নগৰত;

কথাবোৰ ঠিক কেনেকৈযে আৰম্ভ হৈছিল,
চিনাকি দুটা চকুৰ পৰা হ্ঠাতেই এদিন
দুটা সোণপোক উৰি আহি
বুকুৰ কুঁহিপাততে আঠা লাগি ৰৈছিল;
তাৰপিছতেই কোনোবাখিনিত এচিকুট বিষ
আৰু বিষত এসাগৰ মিঠা....
এটা ভাললগাৰ আশ্বৰ্য্য অন্যমনস্কতাত,
এটা ৰাগীৰ সোণালী জঠৰতাত
জেচন, টাৰ্জান আৰু চাঁন্দমামা
চব যেন এলাগী হৈ পৰি ৰৈছিল
এটা নতুন খেয়ালৰ শিতানত !

ডেউকা মেলি উৰি যোৱা
সেই সময়ৰ বুলবুলি,
আৰু চাঁও নাচাঁও দুটা চকুৰ আকুল সংশয়
বুকুতেই যেন ৰৈ গল এটা অভিমানৰ বাহ বান্ধি,
পিছে মৌনতাৰ জ্যোতিস্কৰ আৰত
তেওঁতো কেতিয়াও দেখা নাপাব
এই নক্ষত্ৰৰ চুবুৰী,
সেঁন্দুৰৰ কক্ষপথ পাৰ হৈ
হ’ল বুলিয়েই কেনেকৈনো কও তেওঁক
মোৰ পাছৱৰ্ডত আজিও আঠটা "H " আছে বুলি !!

***********
১৫-০৮-১২

Saturday 11 August 2012

অৰ্ধাঙ্গিনী
=======

সাতটা আমৰ পাত
আৰু এটা মাটিৰ চাকিৰ পোহৰত
তেওঁ এটা জলদগম্ভীৰ আৰাধনাৰ শ্লোক,
মোৰ আকাংক্ষাৰ কোমল ৰুদ্ৰাক্ষ ;

তেজত তেজ হৈ শিপায় মোৰ
তেওঁৰ সুখ কিম্বা অশ্ৰুশান্ত বিষাদ;

কোনো দেৱদূতৰ পৱিত্ৰ ডেউকাত ভৰ দি
থিয় হোৱা
তেওঁৰ প্ৰথমটো চাৱনিৰ সেন্দুৰীয়াত,
সম্পূৰ্ণতাৰ প্ৰথমটো অপলক স্পৰ্শত
ম‍ই ম‍ই হৈ জী উঠিম
আৰু তেওঁ তেওঁ;

তেওঁৰ অভ্যন্তৰৰ এজোপা শিৰীষৰ ছাঁত
স্থাপন কৰি মোৰ আৰাধ্য বিষাদক
তেওঁ হব মোৰ উপাসনাৰ সুনীল প্ৰজ্ঞা,
আৰু ম‍ই
তেওঁৰ দেহান্তৰিত স্পৃহাৰ কমণ্ডুল  ;

কিন্তু তৰংগমুখৰ যি নৈশনদীৰ সোঁত
বৈ থাকিব সেইজোপা শিৰীষৰ শিপাত,
তাৰ প্ৰতিধ্বনি জানো ম‍ই কেতিয়াবা
স্পৰ্শ কৰিব পাৰিম ?
পৰিচয়ৰ সকলো সুত্ৰৰে চিনাকি হৈও
আমি হয়তো অচিনাকি হৈ ৰ’ম
স্পৰ্শাতীত কোনোবাখন দাপোনৰ আগত,
অজ্ঞ হৈ ৰ’ম হয়তো ইজনে সিজনৰ
আত্মীয়তাৰ সকলো পোছাকৰ তলত;

আৰু এই সনাতন অজ্ঞতাই হ’ব আমাৰ
প্ৰশান্তিৰ আশ্ৰয়ভূমি, সমৰ্পনৰ উৰ্বৰতা
আৰু জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠতম আশীৰ্বাদ !!

**************
১০-০৮-১২

Wednesday 1 August 2012


তেজা আৰু তেজা
===============

বিবশ প্ৰণয়ৰ এটা হাবিয়াস হৈ
তেওঁ নামি আহিছিল
বুকুলে পোণাই বাট;
হৃদয় ভৰি তেওঁৰ শূন্যতা
আৰু শূন্যতা ভৰি তেওঁ;
কাৰ চকুলে চাই এতিয়া চেকুৰি যায়
দুঃসময়ৰ ৰঙাঘোৰা ?
শোকৰ পাতত নিয়ৰ গোটাই
এজাৰো যে নিজাৰ পৰিল অ’ তেজা,
কাৰেঙৰ দেৱালৰ এলাগী ফাটত
কেতিয়া বা গজে এতিয়া উলাহৰ ল’ৰাজবা;
প্ৰতিশ্ৰুতিৰ পিছল বাটৰ
কুমাৰী পানীৰ ডোং,
পাৰ হৈ তোৰ বুকুলে তেজা
আহেনো কোন আহেনো কোন ?

সেই বাটে নাযাবি
অ' মোৰ লাহৰী তেজা
মিনাকৰা সেঁন্দুৰীয়াত নিদিবি খোজ,
শাঁখিনী দুৱাৰগৰীয়াই মেলি দিব
অমঙ্গলৰ মজিয়া,
সতিনী কলপুলিয়ে
থপিয়াই চাব তোৰ বেথাৰ গহনা,
বহনা হিয়াত লৈ বিষাদ-শালিকী
চাউলধোৱা ঘাটে নুঠিবি তেজা
চাউলধোৱা ঘাটে নুঠিবি;

ববচা হিয়াৰ ডাল জোকাৰি
যিয়ে পাৰি লৈ যায়
তোৰ চকুপানীৰ ডালিম,
সেই বুকুতে সপি থ তোৰ
বেজাৰৰ জোঁনবিৰি,
সেই চকুতে গুজি থ তোৰ
পদুমপতীয়া সপোন;

সোণৰ সজাঁৰ ত‍ই
তেনেই নুমলীয়া বিষাদ,
জলঙাইদি উচুপনিৰ তোৰ
কেতিয়া যে সোমাব পাটমাদৈ জোনাক,
জেতুকাপাতত নুৰিয়াই উৰুলিৰ মেজাংকৰি
কি ৰঙেৰে বা বোলাইহি
সুবৰ্ণ পুৰুষে
তোৰ আকুলতাৰ কিংখাপ ?

ডালিম পককেই বা নপকক,
ৰূপৰ পাল্‌কীৰ মাতত ঘুমতিৰ বগৰী
সৰকেই বা নসৰক;
ম‍ই থাকিম তেজা
বৰকাঁছ হৈ সদায়েই তোৰ পুখুৰীপাৰত,
ম‍ইনাৰ মাত হৈ গুণগুণাম
তোৰ দুখৰ ওঠত
এজাৰ হৈ ফুলি ৰম আজন্ম
দৰদী তোৰ বিষাদবনত !!

***********
১-০৮-১২






চিঞৰ
======

হাড়ৰ সজ্জাত এটা অশান্ত চিঞৰ
মুখ ঢাকি শুই আছে,
ৰওঁ বুলিও ৰব নোৱাৰিলো !
বৰফ চেচাঁ নদীত ডুবি
ভিতৰত কেৱল বাজি থাকিল
এটা ডবাৰ বাহী মাত;

শেষৰাতি দলঙৰ মুখত
নিৰ্বাসিত আত্মাবোৰে বিনাইছিল,
শোকৰ প্ৰাচীন ডুবাৰুৰ হাতত ধৰি
ওচৰতে ৰৈছিল আহি
সোণালী সমুদ্ৰৰ ছাঁ;

এটা চিঞৰৰ পাৰত
এতিয়াও ম‍ই সাৰে থাকো
নিজৰেই ভিতৰত;
শান্তিৰ দৰে কোনে জানো
ওলোমাই থৈ গ’ল সেই এটা আহত চিঞৰ
শৰীৰ যাৰ এটা খঙাল ৰুবায়ত্‍;

**********
("The Scream"--Edvard Munch-ৰ এখ্ন কালজয়ী painting.  কবিতাটো তাৰেই আধাৰত লিখা হৈছে )
২৯-০৭-১২