শীত
===
গধুলিৰ প্ৰান্তত কৰবাত সৰি পৰে
এটা পানীৰ চুমা,
কপি কপি হালধীয়া হৈ
এটা ৰাতি লাগি থাকে ৰাতিপুৱাৰ ঠাৰিত;
চেচুকীয়া ৰ’দত উমাই বুকুৰ দুখ, শীত আহে !
শীত আহে কুমাৰী সন্ধিয়াৰ আগ্ৰহত,
শীত আহে আশ্ৰয়প্ৰাৰ্থী ৰাতিবোৰৰ কাৰুণ্যত;
মাৰফত্তত মৃত্যুৰ নাম লিখি থৈ
শীত হয়হি
পৃথিৱীৰ স্বাধীন পৰ্য্যটক;
শীত মানুহৰ শোকৰ আশ্ৰিত আগন্তুক,
জাতিস্মৰ সুখৰ সেমেকাত
পুৰাতন নষ্টালজিয়াৰ নষ্ট নিৰ্মাণ;
যাৰ বাবে মানুহৰ বিদগ্ধ আঙুলিত উদয় হয়
শূন্যতাৰ জুলীয়া জোন,
শীত সেই কিংবদন্তীৰ ফছিল হোৱা
জঠৰ সপোন !!
**********
২৭-১১-১২
